سه سال کافی‌ست تا در سالگرد قیام توفانیِ آبان ۹۸ بتوان از این فاصلة زمانی بر جایگاه رخشان قلة آن نگریست تا پیام‌ها، دست‌آوردها و چشم‌اندازهای تجلی‌یافته‌ی آن را در قیام مهر و آبان ۱۴۰۱، گلچین نمود.
سه سال پیش صاعقه‌یی با خوشه‌های خشم ضد طبقاتی و شورش سیاسیِ ذخیره شده از دهه‌های متمادی، بر تبار دیکتاتوری ولایت فقیهی فرود آمد. صاعقه‌یی بر سنگرهای سرکوب‌گری، چپاولگری، غارت‌گری و نهادهای پشتیبانی‌کننده و نگاهدارنده‌ی دیکتاتوری آخوندی فرود آمد. آن صاعقه‌ی جوان، پرانرژی و پرشتاب توانست در دو روز، نظام تا دندان مسلح جمهوری اسلامی آخوندی را به لبه‌ی پرتگاه سرنگونی بکشاند. وحشتی که سراپای بیت ولی فقیه، ارکان و کارگزاران نظام را در آن دو سه روز فراگرفت، از بروز صاعقه‌یی ضدطبقاتی، سازمان‌یافته، هدفمند و تکامل‌یافته‌ی قیام‌های ۸۸ و ۹۶ بود.
خیزش توفانی آبان ۹۸ موجب تغییرات استراتژیک رو به آینده در جامعه و در حاکمیت شد. تغییراتی که علل بروز قیام مهر و آبان ۱۴۰۱ شدند. ویژگی‌ها و دست‌آوردهای این تغییرات استراتژیک را از منظرگاه قیام مهر و آبان ۱۴۰۱ بازبینی می‌کنیم:
۱ـ قیام آبان ۹۸ با خصلت فورانی و توفانی‌اش، به‌ناگهان پرده از اعماق فساد در نظام آخوندی برداشت؛ فساد ساختار سیاسی و بافت اقتصادی در تمام تار و پود و نسوج حاکمیتی با زعامت ولی فقیه. نمود بیرونی این دو فساد موازی، سرکوب سیاسی و چپاولگری اقتصادی بوده است که از قضا از علل بنیادین شعله‌ور شدن قیام مهر و آبان ۱۴۰۱ می‌باشند.
۲ ـ فوران خیزش و قیام در ۱۹۳ شهر ایران، تجلی مرحله‌یی شد که بازگشت به شرایط قبل از آن را غیرممکن نمود. فصلی ورق خورد که آثار فراگیر اجتماعیِ آن، قیام بزرگ بعدی را در خود پرورد و زایش آن را مهیا نمود. کشاکش بی‌انقطاع آثار آن قیام میان مردم و حاکمیت در سه سال گذشته، در زایش قیام مهر و آبان ۱۴۰۱ به کمال رسید.
۳ ـ مشروعیت مردمیِ قیام آبان ۹۸ با آثار ژرف اجتماعی‌اش، درون حاکمیت آخوندی را متلاطم نمود و آن را دچار انشقاق و جنگ‌های باندی نمود، تا جایی که خامنه‌ای مجبور به حذف کامل باند مغلوب از بالا و بدنه‌ی نظام شد. از طرفی تبعات این جراحی بزرگ، موقعیت خامنه‌ای را در درون نظام فروریخت و تا درخواست استعفای وی پیش رفت.
۴ ـ قیام آبان ۹۸، نسل بالنده‌ی برآمده از خود را بر سکوی جهش به‌سوی آینده نشاند. پتانسیلی چنین دینامیک با چاشنیِ مهیای انفجار، در زیر پوست جامعه‌ی ایران گسترش یافت و تکثیر و تکثیر شد تا به موعد ناگزیر در ۱۴۰۱ رسید و تلاقی نسل‌های پیشین با نسل بالنده‌ی برآمده از آن قیام، مرحله‌ی کنونی را رقم زد.
۵ ـ حجم و عمق جنایات جمهوری اسلامی در قیام آبان ۹۸، جوامع حقوق بشری را علیه نظام آخوندی برانگیخت. سیاست مماشات با ملایان نیز ترک جدی خورد؛ تا جایی که چند ماه بعد بحران برجام علیه رژیم پاگرفت و تا الآن مثل شمشیر دموکلوس بالای سر رژیم باقی‌ست.
بعد از قیام آبان ۹۸ بود که بار دیگر پروندة همیشه باز قتل‌عام شدگان تابستان ۶۷ مورد توجه بیشتری در مجامع سیاسی و حقوقی جهان واقع شد؛ طوری که موضوع قتل‌عام تابستان ۶۷ بدل به یکی از مهم‌ترین رویدادهای سیاسی و حقوقی علیه نظام آخوندی گردید.
۶ ـ در دو دهه‌ی گذشته که ایران میدان خیزش و قیام علیه حاکمیت ولایت فقیه بوده است، امواج متراکم زندانی سیاسی و پدیده‌ی زندان و زندانی، آواری بر سر نظام ملایان شد و سال به سال وسعت داخلی و بین‌المللی آن شدت بیشتری یافت. در قیام امسال هم هزاران زندانی بر بحران زندان و زندانی افزوده‌اند. حالا جمهوری اسلامی با نسل‌های پیاپیِ در زندان‌هایش روبه‌رو شده است که یک‌یک‌شان به نخبه‌های آزادی‌خواه و سرنگونی‌طلب، با سوگند بر وفاداری به آرمان آزادی بالغ شده‌اند.
۷ ـ یکی از کیفی‌ترین آثار استراتژیک قیام آبان ۹۸، تشکیل جبهه‌ی سیاسی ـ اجتماعی مردم ایران در مقابل حاکمیت است. آثار اجتماعیِ این جبهه به کیفیت مناسبات بین‌المللی علیه نظام ملایان بالغ شد. محصول داخلی این جبهه، سرنگونی‌خواهی به‌وسعت ایران و محصول جهانی‌اش، زمزمه‌های نامشروع شدن رژیم در منظر دولت ها و کشیده شدن جنایات رژیم به سازمان ملل بود.
۸ ـ خون ۱۵۰۰ گل سرخ آزادی در قیام آبان ۹۸ حتی یک روز هم گریبان ولی فقیه و اتاق فکر و کارگزاران نظام را رها نکرد. خونی که از در و پنجره‌ی خودی‌های نظام هم به درون رفت و ساختار نظام را سه سال پیاپی، متلاطم و لرزان نمود.
خونی که در رگ و تار و پود جامعه‌ی ایران دوید و مردم و میهنی را سه سال، مترصد لحظه‌ی موعود خیزش و خروش برای تعیین تکلیف نهایی حاکمیت اشغالگر ولایی نگاه داشت.
۹ـ سالگرد قیام توفانی آبان ۹۸، گرامی‌داشت کوشندگان و گل‌های سرخ به‌پای‌دارنده‌اش همراه با قدرشناسیِ سرمایه‌یی کلان از دادخواهی مردم ایران است؛ سرمایه‌یی که دست‌آوردهای برشمرده شده در محورهای بالا و آثار استراتژیک آن قیام را تکیه‌گاه قیام بزرگ و سراسری در مهر و آبان ۱۴۰۱ نموده است. قیامی که زنان و مردان پیشگام و پیشتاز آن، تمام تجارب فردی و جمعی‌شان از قیام آبان ۹۸ را کاربست قیام جاری در تاکتیک‌های راهبردی و سازماندهی نموده‌اند. قیامی که جامعه‌ی ایران را در مداری فراتر از قیام آبان ۹۸ به جبهه‌ی سرنگونی‌خواهی بالغ کرده، اتاق فکر اهریمن ولایی را به بن‌بست لاعلاج گرفتار نموده و می‌رود که با پای نهادن به مراحل تکامل‌یافته‌تر، تعیین تکلیف نهایی نظام ولایت فقیه را رقمی خجسته زند.
۱۹ آبان ۱۴۰۱
