شعر چه تواند گفت
هنگام که پلشتی
ــ با طیلسان تشرع و تقدس ــ
قاتل دندان‌گرد آناهیتاهاست
و زودتر از عشق
به شکار می‌رود.
خشم
گریبان می‌درد
و بغض را
دریا کفافش نمی‌دهد
در سرزمینی که «تار»ی موی
«دار» مکافات ۲۲ سال عشق به بودن است.
خفیف و پلشت و خائنانه
زیستنی‌ست
تا دشنه‌ی تشرع و تقدس را
پل بهشت برین کند
و محبوب انسان را
مصلوب عبور.
دلتنگی‌هایم را بیدار کن
نعره‌ی بغض دریا را بر سنگواره‌های خواب ایران بکوب
پیش از آن تا آناهیتایی
مصلوب عبور تشرع پلشت وُ
پل بهشت برین باشد.
۲۵ شهریور ۱۴۰۱
#مهسا_امینی
