از رفت و آمدهای سیاسی میان روزانه‌هایی که سرنوشت‌مان را میدان‌های سیاست و تبادل و تعادل‌های آن تعیین می‌کند، گریزی نداریم. چشم‌مان را هم که به‌روی سیاست ببندیم، سرمان را که زیر برف کنیم تا سیاست را نبینیم، خودمان را فریفته و از واقعیت گریخته‌ایم.
این یک وجه اجتناب‌ناپذیر در زندگی اجتماعی و مشترک‌مان است و حرفی جدید یا مفهومی نو نیست.
مهم این است که در سیاست «الینه» نشویم. سیاست ما را از خودبیگانه نسازد. سیاست ما را از ضرورت‌های روزمره‌ی تغذیه‌ی انسانی‌مان دور نکند و غرق در آن نشویم. از سیاست نمی‌توانیم جدا بشویم، که اگر بشویم، خود را فریفته و میدان را باخته و عرصه را به کیش سیاست‌پیشه باخته‌ایم.
ضرورت‌های روزانه و هفتگیِ تغذیه‌ی روح و ضمیر و نهاد انسانی‌مان را زمین نگذاریم و فراموش نکنیم. حین نبرد هوشیارانه‌ی سیاسی با تضادها و موانع آزادی و دموکراسی و برابری، مجموعه‌ی تغذیه‌ی «عشق» را در خود و با خود داشته باشیم. مجموعه‌یی مرکب از دیدار یاران، گوش کردن به موسیقی روح‌نواز و اصالت‌پرور، مطالعه‌ی روزانه‌ی کتاب‌های راهنمای اندیشیدن و خردوزری و فرهنگ‌سازی، ورزش و کوه‌نوردی، گشتوگذار در کتابخانه‌ها حتی هفته‌یی ۱ ساعت، یادداشت خاطرات روزانه، یادداشت ایده‌ها و نظرات‌مان درباره‌ی آن‌چه که از آن‌ها تأثیر مثبت یا منفی پذیرفته‌ایم، به‌اشتراک‌گذاری مطالب فرهنگ‌ساز، خواندن شعر و تأمل حوصله‌وار در کشف معانی شعرها؛ چرا که رسوخ در شعرهایی که حقیقتاً شعرند، بی‌تردید فرهنگ‌ساز و تغییردهنده‌ی مثبت شخصیت هستند.
تجربه‌ی شخصی‌ام در فعالیت روی اینترنت در عصر شلوغ و مزدحم ارتباطات، به من گوشزد نمود که هدف‌مند به اینترنت بروم تا زمان و فرصت‌های نادر روزمره را قربانی گشتوگذار تفننی و خودبه‌خودی و گاه بیهوده نکنم. برای فعالیت اینترنتی، لیست کار و موضوع و تعیین زمانبندی داشته باشم تا بتوانم راندمان مفید استخراج کنم.
ترکیب سیاست، فرهنگ‌سازی و هدف‌مندی، ضرورت اجتناب‌ناپذیر در عصر شلوغ جهانی‌شدن برای تغذیه‌ی مثبت روح و روان، استخراج خلاقیت و تضمین پیشرفت و موفقیت است.
۲۳ فروردین ۱۴۰۴
